หล่อนแหวขึ้นอีก “มึงว่าอะไรนะ นี่ผัวกู”หันไปถามประกิตอีก “ว่าไงบอกมาเลย จะกลับไหม"ชายเจ้าชู้ไม่ตอบได้แต่พยักหน้าหล่อนจึงบอก “ก็ลุกสิ” หนุ่มเมียสอง ค่อยๆ ยันกายอย่างยากลำบากอาศัยฝาบ้านประคองตัวยืนขึ้นตรงแหนวหญิงร่างอ้วนใหญ่โบกมือพร้อมบอก “เดิน”ประกิตปฏิบัติตามอย่าง ว่างาย และต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อหล่อนกระแทกเสียงทางเบื้องหลัง “เดี๋ยวยันโครม อ้อยล้อยนัก” เมื่อทั้งสองออกไปแล้ว ก็นั่งคิดยอมรับในเวรกรรมของเรา เชือกกระโดดราคา ที่ทำไว้ผมขัดจังหวะขณะวันเพ็ญหยุด “ไม่เสียใจหรอกหรือที่ถูกทิ้ง”หล่อนได้ตอบ “จะทำอย่างไงได้ล่ะ แต่ไม่หรอกนะ เขาหายไปสองเดือนคงถูกคุมตัวแจ ก็ตัดใจไว้แล้วจะเลิกกับพี่กิตเด็ดขาดเพราะกลัวคำขู่อยู่เหมือนกัน”
ครั้นแอบกลับมาหาอีก ก็ขอร้อง “เราเลิกกันเถอะ” ประกิตน่ะกลัวเมียโน้น แต่สำหรับฉันตีหน้ายักษ์เข้าใส่“อ๋อ มึงจะถือโอกาสมีผัวใหม่ใช่ไหมอีเพ็ญ” ก็รีบยืนยัน “เปล่าเลย”“แต่เมียพี่อาฆาตไว้จะเอาให้ถึงตายหรอพิการ"ประกิตโบกมือกบ1ว่า “เอ้ย มันก็พูดไปอย่างงั้นเอง ไม่กล้าหรอก” วันเพ็ญบอกหล่อนหัวเราะและเถียง “แล้ววันนั้นโดนปันกับข้างฝาร้องจะเป็นจะตายทีเดียว นั่นน่ะเหรอะไม่กล้า ไปซะเถอะ ฉันไม่อยากให้มีเรื่องอีก”พูดอย่างไงประกิตไม่ยอมท่าเดียวจึงหาทางทำอย่างไรจะเลิกกับเขาได้โชคดีหน่อยที่ไม่มีลูก กระโดดเชือกลดน้ำหนัก ให้เป็นเรื่องยุ่งยาก เลยแกล้งพูดหลอกเขาว่า
“เพ็ญมีแฟนแล้วทำงานในห้างเดียวกันทางที่ดีต่างคนต่างไปเถอะนะขอเลิกอย่างเด็ดขาด”เขาโวยวายเป็นการใหญ่ และเสียงดัง “มึงลองสิอีเพ็ญกูฆ่าแน่ทั้งมึงและชู้” ก็เถียงว่า “หายหน้าไปคิดว่าไม่มาแล้ว” วันนั้นประกิตทำร้ายฉันอย่างรุนแรง จนต้องเข้าโรงพยาบาลลางานเกือบอาทิตย์เมื่อหายจึงกลับเข้าทำงานอย่างเดิม ได้ปรึกษากับเพื่อนหญิงซึ่งเมื่อรู้ฉันถูกทารุณกรรมเกิดความสงสารและเห็นใจ ซ้ำยังตกเป็นเมียน้อยอีกดวยจงออกหัวคดให้เพื่อนชายคนหนึ่งชื่ออนัน สมอ้างเป็นคนรักใหม่ ซึ่งครั้งแรกลันหน้าบอก “เอ้ยไม่เอา เกิดแฟนจริงๆ ทำร้ายเราเจ็บตัวเปล่า ไม่สนุกนา”อัญชลีเพื่อนฉันคนนั้นต้องพูดหลอกล่อ “โธ่ในห้างคนเยอะแยะ ใครละจะกล้า เชือกกระโดดไร้สาย เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดกัยก็มีเป็นสิบ น่าช่วยเพ็ญมันหน่อยเกอะ”อนันปฏิเสธอีกโดยอ้าง “อย่าลืมนะอัญคนลองหน้ามีดทำได้ทุกอย่างแหละ ไม่เอา ไม่เอา” พูด'จบยกมือโบก,ไปมา
“กันเพ็ญหล่อนต้องอ้างเหตุผลเพี่อให้อนันเห็นใจ เขามีเมียอชู้แล้วยังijด้วย ถ้านันช่วยจะได้ไม่มาอีกไง นะ” อนันตรึกตรองอยู่นานจึงพยักหน้าและว่า “เพื่อเพื่อนฝูงแต่อย่าให้เดือดร้อนถึงกับมีเรื่องหรือเจ็บตัวแล้วกัน”อัญชลีได้ที จึงรีบบอก “แหม อยากดูนักในห้างคนมากมายถ้ากล้าก็เกินไปละ จะเอาเข้าคุกให้ดู”และเย็นวันนั้นกำลังจะออกเวร ประกิตแอบหนีเมียมาเพื่อดูว่าที่วันเพ็ญบอกมีแฟนใหม่จริงหรือไม่ ครั้นเห็นเดินออกมาจากห้างด้วยกันทั้งลามเพื่อเนรถเมล์ จึงเข้าขวางหน้าพูดขึงขัง “กลับบ้านเดี๋ยวนี้เพ็ญพื่มารับ”กำลังเดินต้องสะดุ้งหยุดกึกเพราะตกใจอยู่บ้าง แต่วันเพ็ญรีบกลบเกลื่อนอาการแล้วทำตามแผนซึ่งคุยกันไว้ โดยหลบเข้าหลังอน้นโดยไว กับบอก “เราเลิกกันแล้วนะทิต อย่าต้องให้เมียพื่มารังควานอีกเลย”ประกิตรู้สึกจะดื่มเหล้าย้อมใจมาด้วยเพราะเสียงลิ้นคับปาก ชี้หน้าอนันและเอ่ยขึ้นเสียงดังจนคนที่ยืนคอยรถประจำทางอยู่เต็มหันมองเป็นแถว
“มึงเหรอะผัวใหม่เมียกู จะแจ้งตำรวจจับฐานเป็นfกัน”ตอนนั้นฉันแทบแทรกแผ่นดินหนี อัญชลีก้าวออกไปยืน เชือกกระโดดนับรอบ ประจันหน้าแล้วต่อคำแทนวันเพ็ญ “ก็เอาซี่หน้าไม่อาย ทั้งรีดไถ ดื่มเหล้าสารพัด ซามีเมียอยุ่แล้ว อยากรู้นักตำรวจจะเห็นใจใคร เอาเลยไปแจ้งความเดี๋ยวนี้ เราสามคนจะไปโรงพักด้วย”ประทิตโกรธเต็มที่ หันเร็วไปที่ผู้กำลังด่าแล้วว่า “คุณเป็นใคร อย่ายุ่งเรื่องผัวเมีย เดี๋ยวเจ็บหรอก” พูดจบจะเข้าจับมือวันเพ็ญเพื่อกระชากให้ไปกับตนแต่อัญชลีด้วยความหมั่นไล้กับเห็นใจเพื่อนที่ไม1กล้าต่อล้ด้วย จึงเข้าขวางและพูดขึ้น “ฉันเป็นพี่สาวไม่ยุ่งได้หรือ ไปซะดีกว่า ไม่งั้นเห็นดีกัน”ประทิตเถียงอย่างเร็ว “ไม่จริง เพ็ญไม่เคยบอกมีพี่สาว”เพื่อนของวันเพ็ญโต้ทันควัน “ก็ฉันบอกเดี๋ยวนี้ไง” จะเถียงกันต่อ
เชือกกระโดด
